آویشن شیرازی یا آویشن پهن Saatarآویشن (پونه کوهی) Thymus daenensis |
|
طبیعت : گرم و خشک
نام علمی گیاه: آویشن شیرازی یا صعتر Zataria Multiflora Boiss
خاصیت درمانی: ضد سرفه وخلط آورAntitussive, Expectorant
خانواده: نعناعیان Labiateae
اندام دارویی : تمام قسمتهای هوایی بویژه سرشاخه های گلدار
تركیبات شیمیایی:
اسانس(حاوی سیمن، تیمول، ترپینولن، كارواكرول و...)، تانن، ساپونین ومواد معدنی مانند آهن.
خواص درمانی دیگر:
ضد نفخ وضداسپاسم دستگاه گوارش(پیشگیری وكاهش دل پیچه)، دارا بودن خاصیت ضد قارچ وضد باكتری (كاربرد در محلولهای دهانشویه و تنتور ضد جوش) ،داروی كمكی در درمان شب ادراری كودكان(همراه با گلهای علف چای و بو مادران).
جهت برطرف کردن نفخ دردهای مفاصل و معده و بخور آن جهت رفع سرماخوردگی و پودر آن برای چاشنی غذا مصرف می شود.
برگ های آویشن باریک بعنوان ضد التهاب و ضد عفونی کننده مصرف دارد.
مقدار مصرف و روش تهیه:
سه نوبت درروز. درهرنوبت ا قاشق مربا خوری سرخالی (4-1 گرم) ازگیاه را در یك لیوان آب جوش ریخته، پس از مدت 15 دقیقه آنرا صاف كرده و بعد ازوعده غذا میل می نمایید.
عوارض جانبی: در مصرف زیاد ویا در صورت حساسیت داشتن به آویشن عوارض ذیل دیده می شود: ایجاد حالت تحریك در پوست و غشای مخاطی، سرگیجه، سر درد و حالت تهوع.
مصرف در بارداری و شیردهی: بخاطر تاثیر در سیستم هورمونهای زنانه مصرف طولانی مدت آن تو صیه نمی گردد ولی مصرف در مقدار ذكر شده منعی ندارد.
موارد منع مصرف: بیماران دچار اختلالات تیروئیدی.
ملاحظات: مصرف دراز مدت آن توصیه نمی شود.عصاره آن (تیمول)نباید بتنهایی مورد استفاده قرار گیرد.
سرد و خشک